Ontstaan van het Stauffer Concept
De voorbije jaren hebben we tal van trends gekend die inspeelden op de alom verbreide idee "om gezond te zijn, moet je in beweging blijven". Joggen, aerobics, trimmen of fito-meters : het zijn allemaal manieren om het lichaam in vorm te houden. Ook letterlijk : om een lichaamsvorm te bekomen of verkrijgen, die kracht, gezondheid en dynamisme uitstraalt. Daar inspanning voor doen, hoorde bij het moderne leven. Hoe groter de inspanning, hoe beter het resultaat, zo klonk de leuze.
Toch is het niet aan iedereen gegeven tot die inspanning te komen, laat staan ze heel lang vol te houden. En dit is nu de meest voor de hand liggende verklaring voor het enorme sukses van de toningtafels dat gepaard ging met de introduktie van het Stauffer Concept in de Verenigde Staten.
In het begin van de jaren '40 ontwierp Dokter B.H. Stauffer de eerste toningtafels. Zijn vrouw die aan kinderverlamming leed, ondervond veel heil bij deze apparatuur. Zij voelde zich snel sterker en soepeler zodat haar algemene fysieke toestand verbeterde. Op elk van die tafels werden haar gewrichten versoepeld en haar spieren verstevigd door isometrische contracties zonder daar grote inspanning voor te moeten leveren.
Haar verbeterde gezondheidstoestand wekte de belangstelling van de medische wereld. Door het plots overlijden van Dr. Stauffer, geraakte zijn uitvinding echter in de vergeethoek. Rond 1983 werden de Stauffertafels gecommercialiseerd en merkte men ook het afslankend effect.